بررسی رابطه بین جهت گیری هدفی و خودتنظیمی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر داراب

با توجه به هزینه ای که سالانه صرف تعلیم و تربیت در کشور ما می شود، سازگاری تحصیلی دانش آموزان از اهمیت ویژه ای برای نظام آموزشی برخوردار است، شناسایی عوامل مرتبط با آن می تواند در کاهش مشکلات فردی و اجتماعی موثر واقع شود. یکی از ملزومات سازگاری، خودآگاهی و داشتن هدف مناسب در زندگی دانش آموزان است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جهت گیری هدفی با خودتنظیمی و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر داراب می باشد. بدین منظور به صورت نمونه گیری طبقه ای نسبی، 351 نفر دانش آموز دوره ی متوسطه ی دوم ( 186 پسر و 165 دختر ) به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه خودتنظیمی میلر- براون (1999)، پرسشنامه جهت گیری هدفی میدگلی (1998)، پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1989) می باشد. نتایج نشان داد که رابطه ی بین جهت گیری هدفی و خودتنظیمی با سازگاری تحصیلی معنادار می باشد ؛ اما خود تنظیمی نقش بیشتری در پیش بینی متغیر سازگاری تحصیلی ایفا می کند.